IVM – procedura nadzoru nad pozaustrojowym dojrzewaniem komórek jajowych

U takich Pacjentek wcześniej niż zwykle pobiera się komórki z niestymulowanych jajników lub stymulowanych minimalnymi dawkami leków. Pobrane komórki są niedojrzałe, niezdolne do zapłodnienia. Umieszcza się je w odżywkach zawierających hormony, które w klasycznym zapłodnieniu in vitro są podawane kobiecie do stymulacji. W wyniku tego, następnego dnia po punkcji (od 28. do 32. godzin dojrzewania w inkubatorze) ok. 40 – 70% komórek jajowych staje się zdolnych do zapłodnienia metodą ICSI. Po zapłodnieniu dalsze etapy leczenia przebiegają podobnie jak w klasycznym zapłodnieniu in vitro. Szanse na ciążę są o ok. 10 – 20% mniejsze, ale mniejsze jest też ryzyko powikłań w przypadku predysponowanych do niego Pacjentek.

Nie wszystkie cykle są odpowiednie, aby przeprowadzić punkcję, pobranie i dojrzewanie komórek jajowych. Ostateczna kwalifikacja następuje w 3. dniu cyklu na podstawie poziomu estradiolu w surowicy i badania USG.

Przygotowanie do zabiegu IVM polega na monitorowaniu cyklu i obserwacji wzrastających pęcherzyków Graafa, a także badaniu poziomu estradiolu w surowicy. Punkcja jest przeprowadzana między 7. a 10. dniem cyklu, kiedy pęcherzyki, endometrium i poziom estradiolu osiągną odpowiednią wielkość. W dniu punkcji konieczne jest pobranie 10. ml krwi w celu wypreparowania surowicy potrzebnej do dodania do medium hodowlanego.