AH (Assisted Hatching) – procedura wspomagania wykluwania się (wylęgania) zarodka

W analizie Cochranowskiej, badającej skuteczność AH na podstawie 31. randomizowanych badań klinicznych, w których brało udział 5728 Pacjentek nie potwierdzono statystycznie większej ilości urodzonych dzieci po AH w porównaniu do Pacjentek, u których AH nie było wykonywane. Jednak niestatystyczny wzrost liczby ciąż zaobserwowano w grupie Pacjentek po kilku nieudanych transferach. Dalsze badania są wskazane, aby potwierdzić te wstępne spostrzeżenia.

Istnieją doniesienia o większej liczbie ciąż mnogich jednojajowych po zastosowaniu AH. Należy liczyć się z podwyższonym ryzykiem ciąży bliźniaczej jednojajowej, co, przy ewentualnym podaniu dwóch zarodków, może prowadzić do ciąży zbyt mnogiej (ryzyko podzielenia się jednego zarodka na dwa i zagnieżdżenia drugiego może dać ciążę trojaczą, w przypadku podzielenia się dwóch zarodków – ciążę czworaczą).

Hormon anty-Müllerowski (AMH) jest glikoproteiną należącą do rodziny czynników wzrostu i różnicowania beta (TGFβ). Produkcja tego hormonu rozpoczyna się już na etapie życia płodowego, u chłopców produkowany jest przez komórki Sertoliego w jądrach, a u dziewczynek przez komórki warstwy ziarnistej w jajnikach. Istnieje ścisła zależność pomiędzy wiekiem, płcią i stężeniem AMH w organizmie człowieka. U chłopców poziom hormonu jest szczególnie ważny w okresie rozwoju płodowego, gdyż jego brak lub niewłaściwy poziom może zahamować rozwój męskich narządów płciowych. Następnie, w wieku pokwitania, maleje.

U dziewczynek natomiast w okresie pokwitania stężenie AMH jest wyższe, a następnie spada w okresie rozrodczym. Hormon ten wraz z hormonem folikulotropowym (FSH) ma za zadanie regulować dojrzewanie pęcherzyków, w których rozwija się komórka jajowa. U kobiet w okresie menopauzy stężenie AMH jest niskie lub nieoznaczalne (w ogóle nie stwierdza się obecności hormonu).