EN 
DE Co może być przyczyną poronień, których doświadczyłam?
| Pytanie |
Mąż i ja mamy po 38 lat i po 5 latach starań, dwie ciąże po in vitro zakończone poronieniem. Pierwsza ciąża po stymulacji – ciąża biochemiczna. Druga ciąża w naturalnym cyklu zakończona w 8 tyg. od zapłodnienia. W drugiej ciąży zarodek rozwijał się do 6 tyg. prawidłowo i widoczna była akcja serca, w 7 tyg. zatrzymał się rozwój zarodka, pęcherzyk żółtkowy 0,85 cm, pęcherzyk ciążowy 1,63 cm. Mąż i ja z poprzednich związków mamy zdrowe dzieci. Ja mam 17-letnią córkę, a mąż 15-letniego syna (ciąże prawidłowe rozwiązane porodem naturalnym). Przyczyny poronień nie znamy. Wykonaliśmy z mężem szereg badań (m.in. badanie nasienia, posiewy, TSH, HBs, Glukoza) i wszystkie wyniki prawidłowe. Mój poziom AMH to 0,8. Progesteron tydzień po transferze 15,39 ng/mL. Ciąża wspomagana lekami: Duphaston, Luteina, Medrol, Acard, Estrofem. Co może być przyczyną poronień? Czy powinniśmy wykonać jeszcze jakieś badania genetyczne? |
| Odpowiedź |
Ciąża biochemiczna ma miejsce wówczas, gdy strata ciąży następuje na tak wczesnym etapie, że nie zdołano jeszcze uwidocznić zarodka w trakcie badania USG, jest to zatem bardzo wczesne poronienie. Poronienia biochemiczne na ogół związane są z nieprawidłową implantacją (zagnieżdżeniem) zarodka. Może to być spowodowane albo nieprawidłowym rozwojem trofoblastu, z którego rozwija się łożysko, albo niedostatecznym przygotowaniem do przyjęcia zarodka śluzówki macicy, co może być spowodowane jej nieprawidłowym ukrwieniem lub niedostateczną odpowiedzią na stymulację hormonalną. Drugie poronienie może być związane z nieprawidłowym rozwojem zarodka. Większość poronień tzw. klinicznych, tzn. takich kiedy zarodek i czynność serca było widać w USG, jest spowodowana nieprawidłowym rozwojem zarodka, często wskutek błędu genetycznego. Taki błąd najczęściej powstaje spontanicznie, może być związany z wiekiem kobiety i wyczerpującą sięrezerwą jajnikową– w tej sytuacji uzyskane komórki jajowe, nawet te dojrzałe, mogą mieć obniżoną zdolność do zapłodnienia i ewentualnego dalszego rozwoju jako zarodki; częściej może dochodzić do poronień. Medycyna nie jest w stanie zapobiec bardzo wczesnym poronieniom. W ten sposób natura nie dopuszcza do rozwoju uszkodzonych ciąż. Rozszerzoną diagnostykę wdraża się po trzech, czasami po dwóch stratach klinicznych ciąż – wówczas zleca się pacjentom badanie kariotypów, pacjentkom – diagnostykę chorób tarczycy i cukrzycy (to już Pani miała) , badania w kierunku zespołu antyfosfolipidowego i trombofilii; a także podstawowe badania hormonalne, w tym poziom prolaktyny (gdy pacjentka nieregularnie miesiączkuje) oraz badanie stanu anatomicznego narządu rodnego (czy np. nie ma mięśniaków lub innych nieprawidłowości). Ważne jest również przeanalizowanie czy nie jesteście Państwo narażeni na czynniki szkodliwe – czy to ze względu na warunki pracy, czy przyjmowane ewentualnie przewlekle leki. Większości przyczyn poronień nie da się jednak ustalić i jeśli sił starcza, należy próbować póki się nie uda. Z uwagi na Pani wiek, decyzji o przystąpieniu do kolejnej procedury IVF nie powinno się odkładać. Embriolog nOvum |