Czy większą szansę na ciążę uzyskuje się po transferze świeżych zarodków, czy mrożonych?

Szanse na ciążę po kriotransferze są nieco niższe(31% w 2013 roku) niż w przypadku transferu „świeżych” zarodków (40% w 2013 roku). (Z aktualnymi statystykami Novum można zapoznać się tu: http://www.novum.com.pl/pl/statystyki/2013/). Należy jednak podkreślić, że podczas jednego z dorocznych zjazdów ESHRE dyskutowanona temat korzyści płynących z zamrożenia wszystkich zarodków i przetransferowania ich w kolejnych, naturalnych cyklach. Naukowcy donoszą, że to rozwiązanie może poprawić przede wszystkim bezpieczeństwo proceduryin vitro– zamrożenie wszystkich zarodków i ich późniejsze przetransferowanie u pacjentek, którym pobrano w czasie punkcji jajników dużą ilość komórek jajowych pozwala zminimalizować u nich ryzykoOHSS.Poza tym duża liczba pęcherzyków uzyskana po stymulacji jajników zwiększa ilość wydzielanego przez ten narząd hormonu – estradiolu, który może mieć niekorzystny wpływ na prawidłowe zagnieżdżenie się w niej zarodka. Ten aspekt jest obecnie szeroko dyskutowany w kręgach specjalistów medycyny rozrodu. I mimo że nadal szansa na ciążę po podaniu świeżych zarodków jest większa niż mrożonych, to biorąc pod uwagę coraz większą skuteczność mrożenia i bezpieczeństwo matki i dziecka, rozważa się rutynowe wprowadzenie dwuetapowego zapłodnienia in vitro, w którym w pierwszym etapie będzie się przeprowadzało stymulację jajników i mrożenie wszystkich zarodków lub komórek jajowych, a w drugim podawanie pojedynczych zarodków w naturalnym cyklu.

W klasycznej metodzie zapłodnieniain vitro(IVF) pobrane w czasie punkcji jajników komórki jajowe zapładnia się, dodając do szalki, w której się znajdują, uprzednio wypreparowane nasienie. W tym przypadku do zapłodnienia, tak jak w naturze, dochodzi poprzez samoczynne połączenie się plemnika z komórką jajową. Komórki jajowe zapładniane klasycznymIVFnie są wcześniej wypłukiwane z otaczających je komórek wzgórka jajonośnego – cumulusów i w związku z tym nie można ocenić ich dojrzałości, czyli obecności w nich pierwszego ciałka kierunkowego. Tę formę zapłodnienia proponuje się parom, w których mężczyzna posiada ilość i ruchliwość plemników zawartych w nasieniu mieszczące się w granicach normy ustalonej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).

Embriolog nOvum