IVF a PCO – czy gotowe gonadotropiny są skuteczne?

U kobiet cierpiących na PCOS, które starają się o ciążę głównym celem terapii jest indukcja owulacji. Lekiem pierwszego wyboru jest antyestrogen – klomifen (czyli lek, który Pani dostaje - Clostilbegyt). Zazwyczaj rozpoczyna się od małych dawek, podawanych przez 5 dni w cyklu rozpoczynając od 2, 3, 4 lub 5 dnia cyklu. Monitoruje się odpowiedź jajników wykonując badania USG. W przypadku braku wzrostu pęcherzyka dominującego stopniowo zwiększa się dawkę do 2 (100 mg), rzadko 3 (150 mg) tabletek. Mechanizm działania tego leku polega głównie na zwiększeniu wydzielaniaFSHprzez przysadkę. Lek ten powinno się stosować nie dłużej niż 6 miesięcy, 75% ciąż obserwuje się w pierwszych 3 cyklach stosowania przy założeniu, że skutecznie indukuje owulację.

Lekami drugiego rzutu są gonadotropiny, otrzymane w warunkach laboratoryjnych substancje, podobne do produkowanych przez przysadkę mózgową hormonówFSHiLH. Ich zastosowanie znacznie zwiększa koszty terapii i niejednokrotnie u pacjentek z zespołem PCO nie udaje się stymulacja wzrostu pojedynczego pęcherzyka jajnikowego. Jeśli pęcherzyków jest więcej niż jeden, wzrasta ryzyko ciąży mnogiej. Jeśli pęcherzyków jest trzy i więcej, należy odstąpić od naturalnych starań o ciążę i rozważyć zabieg in vitro, ponieważ wtedy i lekarz, i pacjent mają kontrolę nad ilością podanych zarodków i zmniejsza się przez to ryzyko ciąży zbyt mnogiej (trojaczej lub większej).

Bardzo ważnym czynnikiem zwiększającym skuteczność leczenia zespołu PCOS jest redukcja masy ciała u pacjentek z otyłością i inne działania zmniejszające tzw. insulinooporność (oprócz Metforminy należą do nich dieta oraz umiarkowany wysiłek fizyczny). W wielu wypadkach może to przywrócić owulację i umożliwić naturalne zajście w ciążę.

Embriolog nOvum