Kriokonserwacja zarodków

Wszystkie rokujące zarodki, które powstają w laboratorium in vitro i nie zostaną podane do macicy, zostają zamrożone do późniejszego wykorzystania. Możliwość wykorzystania zamrożonych zarodków pozwala uniknąć stymulacji hormonalnej i punkcji jajników u Pacjentki ponownie starającej się o ciążę po urodzeniu dziecka lub po nieudanym pierwszym transferze – oszczędza więc zdrowie kobiety oraz obniża koszty leczenia, dlatego jest bardzo ważnym etapem procedury zapłodnienia in vitro.

Zarodki przeznaczone do późniejszego wykorzystania, podobnie zresztą jak plemniki i komórki jajowe, poddawane są procesowi kriokonserwacji w ciekłym azocie. Jest to obecnie jedyna znana metoda umożliwiająca ich przeżycie.

Współczesna embriologia zna kilka metod kriokonserwacji, z których rutynowo w codziennej praktyce stosowane są dwie: powolne mrożenie (slow freezing) oraz witryfikacja, która polega na bardzo szybkim mrożeniu w bardzo małej objętości płynu. Decyzja o zastosowaniu najlepszej możliwej opcji należy zawsze do biologa zajmującego się tą procedurą. Podobnie jak na każdym etapie leczenia, nie ma jednej, najlepszej metody, która byłaby właściwa dla każdej Pacjentki – dlatego tak jak lekarzowi w trakcie przygotowania do zabiegu, tak i biologowi w kwestii wyboru metody kriokonserwacji należy po prostu zaufać.

Jednym z sukcesów nOvum w kriokonserwacji są narodziny zdrowej dziewczynki po blisko 11. latach przechowywania zarodka w Klinice. W 2000 r. roku jedna z niepłodnych Par poddała się zabiegowi zapłodnienia in vitro. Po zabiegu Pacjentce zagrażał zespół hiperstymulacji jajników, w związku z czym lekarze podjęli decyzję o zamrożeniu wszystkich powstałych zarodków. W kolejnym cyklu, kiedy stan przyszłej mamy pozwalał na transfer, uzyskano pierwszą ciążę z mrożonych zarodków. W 2001 r. urodził się chłopiec, a 10 lat po jego narodzinach 16.10.2011 r. przyszła na świat bliźniacza siostra chłopca – poczęta tego samego dnia, ale na swoje narodziny czekająca w Klinice nOvum przez blisko 11 lat…

Po urodzeniu pierwszego dziecka, rodzice musieli na jakiś czas zrezygnować z dalszego powiększania rodziny ze względów zdrowotnych. Jednak, gdy tylko było to możliwe, Para zgłosiła się do nOvum po kolejny zarodek, który przez te wszystkie lata był przechowywany w banku zarodków, w ciekłym azocie. Po rozmrożeniu zarodek podjął funkcje życiowe i po podaniu go do macicy udało się uzyskać ciążę. Zdrowa dziewczynka urodziła się o czasie i w  dniu narodzin uzyskała 10 pkt. w skali Apgar.