Transfer zarodka

Transfer zarodków następuje rutynowo w drugiej lub trzeciej dobie po punkcji. Zarodek na tym etapie ma cztery do ośmiu komórek. W cienkim plastikowym cewniku umieszcza się maksymalnie dwa zarodki i wraz z małą ilością (0,3 ml) płynu hodowlanego podaje do macicy. Zabieg odbywa się na fotelu ginekologicznym, w gabinecie transferowym, który sąsiaduje z laboratorium IVF. Jest bezbolesny i nie wymaga znieczulenia. Podanie zarodka przeprowadza się przy wypełnionym pęcherzu moczowym.

Bezpośrednio przed transferem para ogląda zarodki na monitorze komputera w gabinecie transferowym, który ma bezpośrednią łączność z laboratorium IVF, a po transferze otrzymuje zdjęcia podanych zarodków. Partner może być obecny przy zabiegu. Około 10. minut po zabiegu Pacjentka wstaje z fotela i po otrzymaniu karty z zaleceniami co do stosowania leków, opuszcza Klinikę.

Transfer zarodków wykonywany może być pod kontrolą USG lub nie (tzw. clinicaltouch, bez kontroli USG). Obecnie większość transferów w nOvum wykonywanych jest pod kontrolą USG, nie zawsze jest to jednak konieczne. Jak wynika z naszych doświadczeń oraz publikacji (np. „Human Reproduction” z 2008 r.) przeprowadzenie skutecznego, czyli zakończonego ciążą, transferu przez doświadczonego lekarza nie wymaga użycia USG.

Podczas transferu podaje się zwykle dwa embriony, chociaż ostatnio, aby zminimalizować ryzyko ciąży mnogiej, staramy się podawać jeden zarodek, zwłaszcza u młodych Pacjentek. Pozostałe zarodki poddaje się kriokonserwacji do wykorzystania w przypadku, jeśli pierwsza próba zajścia w ciążę się nie powiedzie lub gdy zdecydują się Państwo na kolejne dziecko.

W dniu transferu zostaną Państwo poproszeni o podpisanie umowy na zamrożenie embrionów i ich przechowywanie przez okres roku od dnia punkcji. Jeśli w tym czasie zarodki nie zostaną wykorzystane, umowę należy przedłużyć na kolejne lata.

Zagnieżdżenie zarodka w jamie macicy wspomagane jest podawaniem leków hormonalnych, korzystnie wpływających na jego implantację. Od dnia pobrania komórek jajowych (punkcji) do ok. 10. – 12. tyg. ciąży lub – w razie niepowodzenia – do wystąpienia miesiączki, podaje się dopochwowo preparaty progesteronu. Jest to tzw. suplementacja fazy lutealnej i ma za zadanie ułatwienie zagnieżdżenia się zarodka i utrzymanie ciąży. W naturalnym cyklu progesteron wydzielany jest przez ciałko żółte powstałe z pękniętego pęcherzyka Graafa. W cyklu IVF, w wyniku punkcji wielu pęcherzyków, powstałe z nich ciałka żółte mogą być niewydolne i mogą nie produkować wystarczającej ilości progesteronu, co jest szczególnie istotne w długim protokole przez pierwsze dwa tygodnie po transferze, stąd konieczność podawania tego hormonu z zewnątrz.

Jeżeli zagnieżdżenie embrionu w macicy przebiega prawidłowo, to najpóźniej po 14. – 17. dniach od dnia embriotransferu hormonalne testy ciążowe z moczu dadzą wynik pozytywny.